W górę serca, w dół Nilu

Sławomir Mrożek powiedział kiedyś w jednym wywiadów, że mieszkając kilka lat w innym kraju, zostawia się w nim serce. I zawsze już jest się rozdartym pomiędzy ojczyzną a krajem emigracji.  

A wy zostawiliście gdzieś swoje serca? Bo kawałek mojego na pewno został w Egipcie. I choć bardzo dobrze mi jest tu, gdzie jestem, zaciekawiona nowym krajem, oszołomiona ilością fantastycznych miejsc do zobaczenia (czy już wspominałam, że jestem obieżyświatem, który chwili w miejscu nie usiedzi?) i możliwościami, jakie ten kraj oferuje, to jednak z nostalgią wracam do tych kilku lat, które spędziłam nad Nilem. Tęsknię za Aleksandrią, jak z książek Lawrence Durrella, za chaosem Kairu, spokojem pustyni, szmaragdowym morzem, za ciepłym światłem popołudnia na asuańskim nabrzeżu, za felukami tańczącymi na wietrze, pióropuszami palm. Kiedyś chciałabym tam wrócić - nie na zawsze, ale na chwilę, pokazać wszystkie moje ukochane miejsca mojemu Towarzyszowi Życia, opowiedzieć mu moją historię, pokazać, dlaczego kraj ten darzę takim sentymentem, pozwolić mu się w nim zakochać i samej zakochać się raz jeszcze. Ale to kiedyś, a na razie pozwalam sobie na reminiscencje. Krótkie wyprawy w przeszłość. Witajcie w moim Egipcie.